Wat doen we? Het Haags Verhaal gaat als een reizend verhalencircus door de stad om mensen en gemeenschappen met elkaar te verbinden door middel van verhalen. Zo komen we bij de mensen en gemeenschappen 'thuis'. De ene keer is dat een sportkantine, dan weer een veilinghuis of een moskee. We zetten twee gemeenschappen samen die elkaar niet kennen, maar die wel wat gemeen hebben, zoals het Straatconsulaat en Vastgoed Sociëteit Haaglanden, Turkse en Chinese ondernemers en de Italiaanse Vereniging en het Couperus Museum. Op die manier doorkruisen we de hele stad en komen we in de haarvaten van de samenleving.
Young Stories Voor jongeren hebben we aparte bijeenkomsten, onder leiding van getalenteerde jonge hosts zoals Ouafa Daouayry of Jaouad Hachoune. Volgens hetzelfde principe: werelden die elkaar ontmoeten en beter leren kennen. Jongeren gaan op deze bijeenkomsten op een interactieve manier met elkaar in gesprek.
"Het begint bij elkaar kennen, luisteren naar elkaars verhalen en dan is niet deze problematiek morgen opgelost. Ook niet overmorgen […]. Maar er kan wel een zaadje geplant worden en dat is dat de reden dat ik hier ben vanavond. Luisteren naar de verhalen en kijken wat daarin en -aan kunnen doen met elkaar."
Vastgoedondernemer (tijdens verhalenavond met het Straatconsulaat)
Samen aan de pranzo: Italiaanse Vereniging ontmoet Couperus Museum
![IMG_7927[1].JPG](/files/cache/img-79271-c87a6566.JPG)
Op het oog hebben Centro Socio Culturale Italiano en het Louis Couperus Museum niks met elkaar. Maar het bleek liefde op het eerste gezicht, toen ze elkaar tegenkwamen in het Atrium van het Haags Stadhuis, ter gelegenheid van de opening van onze tentoonstelling Den Haag in 136 groepsfoto's. Want de schrijver Louis Couperus (1863-1923) hield van Italië. Hij vond het een bevrijding tegenover het benauwde Den Haag. En zo kwam van het een het ander: een verhalenbijeenkomst, met pranzo. In dit geval pasta in plaats van soep, want dat is eigenlijk onze vast kost. Het verhaal van de Italiaanse Vereniging werd vertelt door Guido Astore, die als kamerheer werkte op de Engelse Ambassade. Guido komt al heel lang bij de vereniging die is opgericht voor en door Italianen die in de jaren 60 hier kwamen werken. Met passie en trots vertelde hij hoe hij in Nederland aan de slag ging en zijn weg vond, ondanks de heimwee naar zijn vaderland, maar vooral zijn familie. De directeur van het Louis Couperus Museum, Josephine van de Mortel, vertelde over Couperus' liefde voor Italië, maar vooral over haar liefde voor het werk van de schrijver en zijn bijzondere levenswandel. En net zoals Couperus bleek ook zij niks te hebben met hokjesdenken: ze voelt zich net zozeer thuis in de Schilderswijk als in de Archipelbuurt.
Aanschuiftafels aan de soep in Zuiderparktheater
Wat een onontdekte talenten hebben we toch en wat doen zij veel voor hun wijk, bleek tijdens onze verhalenavond in het Zuiderparktheater op 1 juni. Daar stonden twee koks van de Aanschuiftafels van de Participatiekeuken centraal: Kawkab en Marcella. Kawkab is uit Libanon gevlucht. Daardoor kan ze nu niet voor haar moeder zorgen, tot haar grote verdriet. Daarom kookt ze nu voor de ouderen in haar buurt bij de Aanschuiftafel van Bij Betje in Moerwijk. Kawkab straalt als ze vertelt over eten maken en eten delen. Het liefst brengt ze de hele wereld samen op die manier. En als het aan haar ligt, doet ze dat ook. Marcella kookt wekelijks vanuit wijkcentrum Bokkefort in Houtwijk voor de (oudere) gasten van de Aanschuiftafel. Ze werkt het liefst met ouderen, maar kan dat niet meer vanwege een chronische ziekte. Ze zorgt er ook voor dat de Aanschuiftafelgasten niet meer zijn bang voor de jongeren die voor het wijkcentrum chillen. Nu groeten ze elkaar als ze door het winkelcentrum lopen.
Kawkab en Marcella kregen het podium dat ze verdienen! Een fantastische avond, met als toetje voor iedereen; Bingo! Maar vooral heerlijke lekkernijen van Kawab!
Fotografie: Piet Gispen
Verhalen rondom vrijheid; Indische gemeenschap ontmoet Joods Liberale gemeente
Niet achteruit kijken, geen plek innemen, zwijgen, lekker eten, gastvrij zijn: raakvlakken die naar boven kwamen tijdens de ontmoeting op Bevrijdingsdag tussen de Indische gemeenschap en de Liberaal Joodse Gemeente in Indisch Herinneringscentrum. Een indringende bijeenkomst aan de hand van de (levens)verhalen van rabbijn Marianne van Praag en schrijfster Marit Buur. Maar er zijn ook verschillen, bijvoorbeeld in de aandacht voor de slachtoffers van de oorlogen in de Oost en het Westen. ‘Het wordt tijd voor een nationaal namenmonument voor alle slachtoffers van de koloniale onderdrukking in Nederlands-Indië’, opperde de rabbijn. Omdat ze zelf aan den lijve ondervond hoe helend dat kan zijn. Aanwezigen jongeren zagen vooralsnog meer in aandacht in het onderwijs over het koloniaal verleden. Want dat missen ze.
‘Het geld ligt op straat’, zei de een en de ander knikte… (Turkse ondernemer ontmoet Chinese restauranthouder)
Melvin Chang van restaurant Lung Fung bij station HS en Fatih Karabulut van Supermarkt Mikros in de Piet Heinstraat delen meer dan ze op het eerste gezicht zelf dachten: ze zijn onafhankelijk, hebben een groot verantwoordelijkheidsgevoel, kwamen als kind naar Nederland (en hadden het hier allebei heel koud) en namen het bedrijf van hun vader over. Het was herkenning en ook erkenning. Twee mannen die met hun families in de jaren 70 met niets naar Den Haag kwamen en hier - door hard werken - succesvolle bedrijven hebben. En die allebei zeggen: als het moet, ben ik uit Nederland weg. Want helaas, uit hun persoonlijke verhalen bleek ook dat ze zich soms nog steeds een buitenstaander voelen, ondanks hun geweldige bijdrage voor de stad. De bijeenkomst vond plaats in Beeld en Geluid, waar op dat moment een tentoonstelling stond rondom drie Haagse families met Chinese roots.
Supermarkt ontmoet Foodtruck
9 juni 2020 Online
De tweede online verhalenavond met rasondernemers Laurens van Luin van Manic Organic en Johan Roodenrijs van AH Apeldoornselaan was bijzonder. We hoorden en zagen twee mensen die ons vertelden hoe ze zich kunnen inzetten voor een betere wereld. De een (Johan) vanuit zijn werk als filiaalmanager in een omgeving die superdivers is. En de ander als de meest duurzame cateraar van Den Haag. En wat hen nog meer verbond: ADHD! Nou, daar wist onze superhost Deborah over mee te praten. Het werd een levendige avond over vallen en opstaan, lief en leed en jezelf opnieuw uitvinden. Maartje Schuurmans van M-space maakte voor ons weer een geweldig beeldverhaal. Balout Khazraei zorgde met haar prachtige poëtische muziek voor de rust die we soms even nodig hadden om de verhalen op ons in te laten dalen..
Kijk hier naar de Zoom registratie
"Wij ADHDers gaan gewoon! En zien wel hoe het gaat, en als het fout gaat begin je gewoon opnieuw."
Laurens van Luin
Deurwaarder ontmoet Kompassie
6 mei 2020 online
Voor deurwaarders ben je bang en loop je weg, vertelde Steven Slootweg van Kompassie, die tot zes jaar geleden verslaafd was aan alcohol en drugs. Hij moest er niks van hebben. Maar aan het einde van de online verhalenavond gisteren had hij deurwaarder Arjan Boiten het liefst een hug gegeven. Want hoewel uit twee verschillende werelden, ze hadden respect voor elkaar. We zaten er bij en keken er naar - ieder voor onszelf en toch met zijn allen. Onder de bezielende leiding van super host Deborah. En met Jadi als muzikaal intermezzo. Vijftig mensen keken mee. En wij van het Haags Verhaal wisten: zo kan het ook. Als het moet.
Kijk hier naar de Zoom registratie
Oud (er Roze) ontmoet Queer
16 Februari 2020 in dienstencentrum Copernicus
Het werd geen gemakkelijke bijeenkomst van het Haags Verhaal in dienstencentrum Copernicus in Den Haag. Oud(er) Roze ontmoet Queer, was het thema. Riyaz van Wegberg (25) legde uit hoe vaak hij zich buitengesloten heeft gevoeld en op zijn ziel getrapt is vanwege zijn geaardheid, voorkomen en biculturele achtergrond. Daarom maakt hij voortaan liever zelf uit met wie hij omgaat, zoals de LHBTI+tintje-jongeren van de The Hang-Out 070. En daarom waren er ook geen andere jongeren meegekomen, in zijn kielzog. Ook niet om de wereld van Frank Kam (52) te ontmoeten, die met Soos Samen 50+, iedere tweede zondag van de maand een veilige haven is voor "oudere homo's, lesbo's en hun vrienden'". Dat begreep een deel van de toehoorders helemaal niet, terwijl het andere deel dat helemaal kon invoelen. Werelden samenbrengen in je eigen stad is niet alleen maar leuk, maar ook confronterend. En daarom zo nodig!

22 januari 2020 in the Church of Our Saviour
'We zijn allemaal internationals', was de conclusie die we konden trekken aan het einde van de verhalenavond 'Expat meets Vluchteling'. Want waar je ook vandaan komt en hoe je weg naar Den Haag ook was: als nieuwe inwoner van Den Haag voel je je altijd ontheemd en ontbeer je een goed netwerk. Dan is het belangrijk dat er mensen zijn die je wegwijs kunnen maken in de wirwar van regels maar ook die gewoon een beetje aardig voor je zijn. Zowel Sahar Hossini (Iran) als Deborah Valentine (Canada), voelde zich in Den Haag aanvankelijk niet welkom. Het was moeilijk om hier contact te maken. Sahar werd zelfs gepest door buurtgenoten. Inmiddels zetten beide dames zich volop in in onze Haagse samenleving. Sahar voor het Humanityhouse en VluchtelingenWerk Den Haag, Westland en Rijswijk, ook al weet ze na 10 jaar nog steeds niet of ze mag blijven. Deborah Valentine, de directeur van ACCESS-Netherlands, vangt met de vrijwilligers die aan die organisatie verbonden zijn, internationals op die vanuit het buitenland naar Den Haag komen om hier te werken en te wonen. Hun spreuken aan het einde van de avond? Nee heb je, ja kun je krijgen (Deborah) en Kan niet bestaat niet (Sahar). Dat zegt genoeg over deze twee geweldige vrouwen, die zich inmiddels helemaal thuis voelen in Den Haag. En waar we maar heel blij mee mogen zijn.
Het werd een mooie avond, dankzij de kundige interviews van Fatma Kaya en Sharyn Cooper en gespreksleider Stefan Wijers. En de prachtige foto's zijn weer van Piet Gispen. En het visuele verslag van Maartje Schuurmans.


Hoge Raad ontmoet Wetswinkel
9 december 2019 in de Hoge Raad
De Hoge Raad en vrijwilligers van Stichting de Haagse Wetswinkel kwamen ontmoetten elkaar in de Hoge Raad. Waar de vrijwilligers van de wetswinkel zich aan het begin van de juridische keten bevinden, staat de Hoge Raad aan het einde hiervan; wat konden deze twee werelden van elkaar leren? Vicepresident van de Hoge Raad, Willem van Schendel , vertelde over de Hoge Raad, zijn werk in de strafkamer, maar ook over zijn levenswandel. Slechts eenmaal gaf hij een nuttige straf, vond hij zelf: een stottercursus.
Johanny Nicastia, werkt als vrijwilliger, als secretaris van het bestuur, voor de Haagse Wetswinkel. Hij vertelde over (zijn werk bij) de Haagse Wetswinkel en dat het voor de wetswinkel moeilijk is om op student-werknemers alleen te kunnen draaien.
De avond werd afgesloten met een mooie geste vanuit de Hoge Raad: zij willen de Wetswinkel met advies ondersteunen door raadsheren die met pensioen gaan.
Brassband ontmoet Harmonie
12 november 2019 in de dansstudio van de Dutch Don’t Dance Division
De Koninklijke Haagse Harmonie werd in 1900 opgericht als Haagse Postfanfare. Hoewel ze nog steeds oefenen in het Post NL Gebouw, is er geen band meer met het bedrijf. Ze spelen van Strauss tot Coldplay. Ze treden op in verzorgingstehuizen, winkelcentra en muziekfestivals. Met als hoogtepunt hun jaarconcert. Anne ging op haar 40e klarinet spelen en zit sinds 10 jaar in de harmonie. Zij nam ons mee op haar (muzikale) levenswandel.
Brassband Legendairs ontstond zo'n 20 jaar geleden toen de politie in Spoorwijk wat wilde doen aan het probleem van hangjongeren. Ze kregen instrumenten en een plek om muziek te maken. Zo ontstond een succesvolle brassband met een heel eigen sound die ooit wel 50 leden had en ieder weekeinde volgeboekt. Drummer Joshua nam ons mee in de wereld van bachata, zouk en merengue en die van zichzelf.
En wat bracht deze avond? Een voorzichtig samenspel aan het einde van de avond. En het voornemen vanuit de Harmonie om de Brassband eens uit te nodigen voor een publiek optreden. Maar dan wel in de buitenlucht, zodat de trommelvliezen gespaard zouden blijven…

Pakistaanse ontmoet Poolse vrouwenvereniging
8 oktober 2019 Minhaj ul Quran moskee
De Poolse en Pakistaanse gemeenschappen hebben over en weer veel vooroordelen. Wij brachten ze bijeen. Het werd een avond met volop eten, want de vrouwenverenigingen zorgden zelf voor de catering. Zo kwamen wij erachter dat de Pakistaanse keuken helemaal geen soep kent. Het werd een mooie avond, die leidde tot meerdere onderlinge ontmoetingen.
Love, peace and knowledge is het credo van de Minhaj Ladys and Sisters, zoals de Pakistaanse vrouwenvereniging van de Minhaj ul Quran moskee zich noemt. Fouzia is een trouwe bezoekster van de wekelijkse bijeenkomsten. Ooit droomde ze van een baan in het leger in Pakistan en was daarvoor in opleiding. Totdat haar ouders voor haar een Pakistaanse man uit Den Haag kozen om mee te trouwen. Zo viel haar droom in duigen. Nu is zij gastouder in Nederland.
De Poolse vrouwen van vrouwenvereniging Polka organiseren voor elkaar, maar ook voor de Poolse gemeenschap bijeenkomsten die empoweren en verbinding maken met de Nederlandse samenleving. Sylwia pakte in Nederland kansen die ze in Polen niet had. Haar vader heeft haar en haar zusje en broertje grotendeels zelf opgevoed na de dood van hun moeder. Dat heeft grote gevolgen gehad voor haar levensloop, hoorden we. In Nederland vond zij haar geluk, onder andere door te trouwen met een islamitische man…

Lekkernassûh ontmoet Les Amis de Cuisine
20 juni 2019 Lekkernassûh, Witte de Withstraat
Op 20 juni 2019 stond het thema ‘koken’ centraal; Lekkernassûh ontmoette Les Amis de Cuisine. De leden van Les Amis kwamen in gestreken witte schorten en zorgden ervoor dat met de biologische ingrediënten van Lekkernassûh een gastronomische tomatensoep werd gekookt. Lekkernassûh-mede-oprichter Liselotte Bredius zorgde voor zelfgebakken desembrood en roomboter. Daarna vertelde zij het verhaal achter Lekkernassuh, een initiatief dat aanjager wil zijn van een eerlijk, lokaal voedselsysteem in en rondom Den Haag. Liselotte is er coördinator van de Volkskeuken. Eten heeft altijd een centrale plek in haar leven gehad. Haar Indische oma stond bij Garoeda aan de Kneuterdijk in de keuken. Liselotte heeft in haar jonge leven zelf veel uitgezocht, al dan niet gedwongen door de situatie. Als middelbare scholier was ze ongrijpbaar. Daaraan kwam een einde toen ze op 18-jarige leeftijd moeder werd. Goed eten werd toen pas echt belangrijk. Net zoals verantwoordelijkheid nemen. Ze ging weer studeren en stapte daarna als it-er in de corporate wereld. Toch niet echt haar ding, bleek uiteindelijk. Bij Lekkernassûh en samen koken ligt haar passie.
De Haagse kookclub Les Amis de Cuisine is sinds 1975 een vereniging van, voor en door kookliefhebbers. De 250 leden koken in vaste groepjes iedere maand samen een menu onder leiding van hun eigen chef en souschef. Dat doen ze in hun eigen, professionele keuken aan de Kerketuinen. Richard van Beekum is een van de leden van zo’n kookgroep. Vanaf zijn 14e kookte hij al met het vlees dat hij na een dag werken als slagershulpje mee naar huis kreeg. Zijn ouders hadden een drogisterij op het Jonckbloetplein: De Salamander. Richard was als kind van middenstanders gewend om zijn eigen boontjes te doppen. Het Margriet Kookboek heeft hij in zijn leven versleten. Richard vertelde ons over zijn middelbare jeugd in Laak en Moerwijk, zijn liefde voor de Puch en Mike Oldfield. En hoe hij via het leger en de PTT uiteindelijk controller werd bij ZonMW.
